ارتباط بین جو اخلاقی و تمایل به ماندگاری در کار پرستاران بالینی

مقدمه: فضای اخلاقی جز مهمی از فضا یا فرهنگ سازمانی است که نه فقط بعد اخلاقی کارکنان سازمان بلکه بازده کاری را نیز تحت تاثیر قرار می­دهد. ارتقاء فضای اخلاقی در موسسات بهداشتی درمانی باعث واکنش بهتر پرستاران در برابر تنش اخلاقی و سایر علل ایجاد کننده نارضایتی در محیط کاری ودر نهایت ماندگاری در شغل انها شود.  هدف: از این مطالعه بررسی ارتباط بین جو اخلاقی و تمایل به ماندگاری در کار پرستاران شاغل در بیمارستان تامین اجتماعی استان گلستان در سال1392 می­باشد. مواد و روش ها :این پژوهش یک مطالعه توصیفی- همبستگی بود. محیط پژوهش را بیمارستانهای­ تامین اجتماعی شهر های گرگان و گنبد استان گلستان تشکیل می دادند. روش نمونه گیری به صورت تمام شماری بر روی( 165) پرستار انجام شد. ابزار گردآوری داده­ها شامل سه پرسشنامه؛ اطلاعات دموگرافیک، جو اخلاقی  کالن(1993) و تمایل به ماندگاری در کار توسط هانشو(1985) بود. تجزیه و تحلیل داده­ها با استفاده از رگرسیون خطی تحت برنامه16 اspss نجام شد. یافته­ها: جو اخلاقی با  میانگین( 2/11± 2/93 ) در سطح مطلوب و تمایل به ماندگاری در کار( 8/6± 7/33  ) به میزان متوسط بود . آزمونهای استنباطی بین جواخلاقی و تمایل به ماندگاری در کار پرستاران  اختلاف معنی داری را نشان داد. همچمین ارتباط مستقیم و معناداری بین آنها وجود داشت، طوری که به ازای هر یک نمره افزایش جو اخلاقی 12/0 شانس تمایل به ماندگاری در کار پرستاران بیشترخواهد شد.(p=0/008 , or= 0/12). نتیجه­گیری: در راستای نتایج مدیران پرستاری می توانند برای کاهش تمایل به ترک از کار پرستاران به بهبود فضای اخلاقی محیط کار مبادرت ورزند.